در مسیر زندگی

پیش نوشت: در این نوشته کوتاه، هر جا از " کاخ ذهن" و "کاخ لواسان" استفاده کردم، شما طبق توضیحات زیر تفسیرش کنید:

کاخ لواسان!: نماد و نماینده مسیری است که در دنیای بیرون از خودمان طی می کنیم. نماد هدفگذاری ها و رویا ها و موفقیت هایی است که دنبال می کنیم. معنای این نماد برای هر کس متفاوت است. یکی در زندگی اش به دنبال موفقیت شغلی بزرگی است یکی به دنبال جایگاه اجتماعی بالایی است، دیگری دنبال شهرت است و یکی دیگر به دنبال پول و قدرت.شاید بشود فردی را هم پیدا کرد که به دنبال هیچ چیز نیست! خودتان می توانید سایر اهداف و رویاهای موجود در این لیست بلند بالا را ادامه دهید.

کاخ ذهن: نماد و نماینده مسیری است که در دنیای درون مان طی می کنیم. نماد افکار و احساسات و کشف و شهود هایی است که فقط خودمان از آن باخبریم. این کاخ نماد تجربه هایی درونی است که زندگی ذهنی و روانی مان را می سازد. معنای این نماد هم برای هر کس متفاوت است. تلاش برای شناختن خودمان و ذهن و روان مان، مدل های ذهنی مختلفی که یاد می گیریم یا می سازیم، همگی جزئی از پروسه ساختن کاخ ذهن هستند.

 

 

معمولاً بعد از گذار از دوران کودکی و نوجوانی، هر یک از ما بنابر تصویر و مدلی که از گذران و طی کردن مسیر زندگی یاد گرفته ایم، تلاش مان را برای ساختن کاخ لواسان مان آغاز می کنیم.

مثلاً روزی شانزده ساعت درس می خوانیم تا رتبه خوبی در کنکور کسب کنیم و وارد دانشگاه شویم. چندین سال این مسیر را ادامه می دهیم تا مدرک بگیریم. تلاش می کنیم مهارت های مختلفی بیاموزیم که شاید در مسیر ساختن کاخ لواسان به دردمان بخورند. بعد از آن روزی هشت یا ده ساعت سر کار می رویم. اضافه کاری می کنیم. اگر پس اندازی داشته باشیم به هر دری می زنیم تا چند برابرش کنیم. شبکه ارتباطی می سازیم تا سریعتر به اهدافمان برسیم. کتاب ها و منابع مختلف مربوط به موفقیت در کسب و کار را زیر و رو می کنیم. شب های زیادی بیدار می مانیم و خلاصه هر کاری که برای ساختن کاخ لواسان لازم باشد انجام می دهیم. ممکن است بارها شکست بخوریم اما ناامید نمی شویم و باز هم راه های مختلف را امتحان می کنیم.

فکر می کنم توضیح بیشتری برای ترسیم کار و تلاشی که هر کس برای ساختن کاخ لواسانش انجام می دهد لازم نباشد چون کم یا بیش، همه ما ناگزیریم این مسیر را تا حدی طی کنیم و فهم این پروسه برای همه ما ساده و روشن است.

 

داشتم فکر می کردم که آیا به همان روشنی و وضوحی که به ساختن کاخ لواسان فکر می کنیم به ساختن کاخ ذهن هم می اندیشیم؟

طبیعتاً این دو مسیر از هم تاثیر می پذیرند و با هم در ارتباطند. در این زمینه می شود بحث های زیادی را پیش کشید ولی فعلاً آنها را فیلتر کنیم و فرض را بر این بگذاریم که این دو کاخ می توانند نماینده این دو مسیر باشند.

 

آیا به همان اندازه که ساختن کاخ لواسان برایمان دغدغه است به ساختن کاخ ذهن هم بها می دهیم؟

در مقایسه با مسیر کاخ لواسان، چند ساعت از زندگی مان را صرف ساختن کاخ ذهنمان کرده ایم؟

آیا تا به حال برای شناختن دنیای ذهن و روان مان شب بیداری کشیده ایم؟ اضافه کاری انجام داده ایم؟

برای شناختن و ساختن مدل ذهنی مان، کتاب ها و منابع مختلف را زیر و رو کرده ایم؟

اصلاً دنیای درونی مان را به رسمیت شناخته ایم؟ چقدر برای جمع کردن سنگ و آجر و سیمانی که قرار است با آن کاخ ذهنمان را بسازیم زحمت کشیده ایم؟

آیا برای یاد گرفتن مهارت هایی که ممکن است در مسیر ساختن کاخ ذهن مان به کارمان بیایند وقت گذاشته ایم؟

و ده ها سوال دیگر.

 

فکر می کنم زندگیِ رضایتبخش، بدون توجه کافی به هر دوی این کاخ ها، ممکن نیست.

کاری به این ندارم که کدام مسیر اولویت بالاتری دارد یا سهم هر مسیر از منابع ما باید چقدر باشد. حرفم این است که اگر به وجود کاخ ذهن و روان به عنوان مسیری که نیازمند خرج کردنِ توجه و منابع مان است باور داریم(جدای از میزان استقلال یا همپوشانی با مسیر دیگر)، چقدر برایش خرج کرده ایم؟