یکی از راه های تشخیص مفید بودن یک کتاب برای من

 

هر وقت که مشغول مطالعه ی یک کتاب هستم، اگر در حین خواندنش با خودم بگویم " این مفهوم رو نباید همینطوری ازش عبور کنم، ارزشش رو داره که برای فکر کردن بهش وقت صرف کنم" یا به عبارت ساده تر،آنقدر مفاهیم نابی در آن هست که می ترسم سریع بخوانمشان و به انتهای کتاب برسم، (یعنی دلم نمی خواهد کتاب به انتها برسد) و از طرفی محتوای کتاب آنقدر برایم جالب و لذتبخش باشد که به سختی بتوانم کتاب را زمین بگذارم و وقفه ای در خواندنش ایجاد کنم، غالباً ،آن کتاب ،کتاب خوب و مفیدی برای من است و معمولاً تاثیر ماندگاری روی مدل ذهنی و عملکردم می گذارد.

در واقع هر وقت آن دو شرط (به زبان آمیزاد: هم دلم می خواد سریع بخونمش و هم دلم می خواد کند بخونمش) در زمان مطالعه ی یک کتاب صدق کنند، سعی می کنم با روش مزه مزه  کردن! محتوای آن کتاب را بخوانم تا احتمال هضم و جذبش (و در مواردی دفعش) بالاتر برود. ( عرض کردم "دفع"، چون یاد گرفته ام که محتوا هم مانند غذاست. مراحل هضم در بدن، فقط شامل جذب نیست و تا دفعی صورت نگیرد نمی توانیم بگوئیم جهاز هاضمه کارشان را تمام کرده اند.بنابراین دفع هم مانند جذب، یکی از مراحل هضم است. حالا بسته به نوع محتوا ممکن است مراحل هضم، یک روز، یک ماه، یک سال یا شاید سالها طول بکشد یا ممکن است هیچ وقت نتوانیم هضمش کنیم ،همچنین میزان دفع از ناچیز تا الی آخر باشد)

 

پی نوشت: نتیجه ی اخلاقی ای که می توانیم از مراحل هضم بگیریم این است که ،اگر خواستید ببینید شخصی، یک محتوا را تا چه حد هضم کرده، می توانید بپرسید "چه چیز هایشو دفع کردی؟".البته می شود محترمانه تر هم پرسید "فکر می کنی چه چیزهاییش به دردت نمیخوره؟". چنانکه اطبا و پزشکان هم از قاروره و الباقی دفعیات برای تشخیص بهره می برند.

پی نوشت دو: البته روش های دیگری هم برای تشخیص مفید بودن یک کتاب(برای خودم) دارم که در فرصت مناسبی به تشریح آنها خواهم پرداخت ;)